Geen slappe slogans, maar ideeën en plannen voor betaalbare woningen

Het kabinet is gevallen en er komen verkiezingen aan. We mogen een nieuwe koers kiezen voor ons land. Hopelijk komt er weer een ideeënstrijd en geen partijpolitiek gekrakeel. Wat mij betreft staat een ding als een paal boven water. Het tekort aan betaalbare woningen houdt duizenden mensen gegijzeld, van jong tot oud. Dit enorme maatschappelijke probleem moet bovenaan de lijst van iedere politieke partij staan. Sterker nog, het stijgt boven de partijen uit. De woningnood heeft zulke verstrekkende gevolgen, dat het politieke geharrewar de oplossingen niet in de weg mag staan. Want het zorgen voor voldoende betaalbare woningen is een noodzakelijke voorwaarde om mensen een kans op een eerlijke toekomst te bieden. Ik kan het weten. Zonder de volkshuisvestelijke traditie in Nederland was ik geen bestuurder van Woonstad Rotterdam geweest.

Op mijn vijfde verhuisde ik naar Nederland. We woonden met mijn ouders en 5 kinderen in een klein huis boven de bakkerij waar mijn vader werkte. Met 5 kinderen deelden we twee slaapkamers. Op 11-jarige leeftijd hielp ik mijn ouders met het invullen van het papierwerk dat nodig was om te kunnen verhuizen naar een grotere sociale huurwoning. Dat veranderde alles voor mij. Ik kreeg een eigen kamer en daarmee de rust en ruimte om mijn huiswerk te maken en te bouwen aan mijn toekomst. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe belangrijk een goede woning is; Een woning is de eerste en belangrijkste voorwaarde om iets van je leven te kunnen maken.

Als bestuurder van Woonstad Rotterdam moet ik hier regelmatig aan denken. Bijvoorbeeld wanneer ik jongeren spreek die gedwongen bij hun ouders moeten blijven wonen en daardoor de volgende stap in hun leven niet kunnen zetten.  Of een alleenstaande ouder met drie kinderen in een tweekamerwoning. De kansen die ik heb gekregen dankzij betaalbare huurwoning voor ons gezin gun ik echt iedereen. Daar sta ik ’s ochtends voor op.

Wat mij betreft kan de politiek een stap zetten om het vertrouwen van mensen (terug) te winnen en met voorstellen te komen die de blokkades in al deze mensenlevens opheffen. Mensen snakken naar een betaalbare woning. Naar genoeg ruimte in huis om je leven op te bouwen. In een buurt waar het prettig leven is en waar mensen elkaar ontmoeten en naar elkaar omkijken. De corporatie bood en biedt dat. En de corporaties zullen dat blijven bieden als de politiek verstandige keuzes maakt door onverstandige keuzes weer recht te zetten. Denk bijvoorbeeld aan het afschaffen van belastingen als de ATAD en VPB. Belastingen die huisjesmelkers niet hoeven te betalen, maar wij wel. Onterecht. Geld dat we veel beter kunnen besteden aan het toevoegen van nieuwe woningen in Nederland. En de middenhuur weer onderdeel te laten zijn van het reguliere werk van woningcorporaties.

Geen slappe slogans, maar samen met elkaar perspectief bieden op een betaalbare woning in een goede buurt. Daar moet het wat mij en onze bewoners betreft over gaan.