HELENA & FEDERICO JAVIER

De eerste indruk van Helena en Federico als ze binnenkomen voor de fotoshoot is een stel dat elkaar goed aanvult. Beiden expats uit Spanje die in Nederland wonen en werken als muzikanten, allebei in een andere discipline. Ze vertellen over hun huidige woonsituatie, ze huren een kamer in een gedeelde woning met twee andere mensen. “Al jaren wordt een woning voor ons toekomstige gezin wordt uitgesteld.”

Een paar maanden later spreken we Helena aan de telefoon over hun situatie. “Onze woonsituatie was prima voor een tijdje, maar nu we ouder worden en een gezin willen stichten, past het niet meer bij ons.” Ze vertelt dat ze elke dag overal op zoek zijn om in aanmerking te komen voor een woning. “We staan natuurlijk ingeschreven voor sociale huur. Als ik zie hoe lang de lijsten zijn voel ik me als een nummer. Ik stuur zo veel e-mails dat ik de tel kwijt ben.” 

De zoektocht maakt hun beiden wanhopig en woedend, maar proberen positief te blijven. “We vragen aan iedereen die we maar een beetje kennen of ze iets weten voor ons.” Ondanks dat ze hoopvol blijven, maakt Helena zich wel zorgen over hun toekomst in Nederland. “Er gaat een moment komen dat we het moeten opgeven om in Nederland te wonen en terug moeten naar Spanje. Dat zou voor ons als muzikanten verschrikkelijk zijn, want er is een stuk minder werkgelegenheid voor ons in Spanje.”

“Waarom is een dak boven mijn hoofd opeens een luxe geworden?” Helena reflecteert op de staat van de wooncrisis en de politiek. “Als Nederland een welvarend land wil blijven, moet er verandering komen. Ik kwam naar Nederland voor de kansen voor mij als muzikant. Dit land heeft zo veel te bieden. Verlies dat alsjeblieft niet door alleen maar bezig te zijn met geld.” Het belangrijkste uit haar verhaal om mee te nemen is het feit dat we, en zeker de politiek, naar elkaar moeten luisteren. Behandel elkaar als mensen met empathie, in plaats van nummers waar winst op te behalen valt.