HOE GAAT HET NU MET…
ASTRID
De foto’s van de woningzoekenden zijn gemaakt, maar hun zoektocht naar een huis gaat door. In 2025 benaderen we enkele deelnemers uit de scheurkalender. We gaan met hen in gesprek over hoe het nu met hen gaat. Is hun situatie veranderd sinds de productie van de scheurkalender?

Astrid woont al een lange tijd met haar zoon in een veel te kleine studentenwoning. “Mijn zoon en ik wonen noodgedwongen in een studentenwoning. We hebben een gezonde woonplek nodig.” Naast het feit dat ze in een studentenwoning wonen, hebben ze namelijk ook een groot ratten- en muizenprobleem.
Een paar maanden na de fotoshoot spreken we weer met Astrid. Haar situatie is onveranderd. “Vorige week is de klusjesman van de huurbaas weer langsgekomen voor het rattenprobleem. Toch blijven ze elke keer terugkomen.” Ze vertelt verder over de vermoeiende zoektocht naar een passende woning. Zo kijkt ze telkens op Woonnet Rijnmond om te reageren op het aanbod. “Mijn wekker gaat elke dag om vijf voor acht om op zoek te gaan naar een andere woning. Elke dag word ik teleurgesteld.”
Ze vertelt dat de situatie haar uitzichtloos laat voelen. “Het is om te huilen. Ik schrijf me ook in voor nieuwe projecten, alleen dit zijn uiteindelijk bijna altijd dure koopwoningen en vrije sector. Als er een middenhuurwoning is, kom ik niet in aanmerking omdat mensen met sleutelberoepen voorrang krijgen. Ik val steeds buiten de boot.” Verder vertelt ze over verschillende partijen die je proberen op te lichten door bijvoorbeeld een abonnement aan te smeren om snel een aanbod met woningen te bekijken.
Ze heeft het idee dat de politiek niet goed meekrijgt wat de wooncrisis doet met mensen. “Er zitten zo veel mensen vast in dezelfde situatie. Het is bijvoorbeeld voor mij nooit meer weggelegd om in een rijtjeshuis te komen.”