HOE GAAT HET NU MET…
AIMEE
De foto’s van de woningzoekenden zijn gemaakt, maar hun zoektocht naar een huis gaat door. In 2025 benaderen we enkele deelnemers uit de scheurkalender. We gaan met hen in gesprek over hoe het nu met hen gaat. Is hun situatie veranderd sinds de productie van de scheurkalender?

Tijdens ons eerdere gesprek met Aimee tijdens de fotoshoot vertelde ze ons dat ze in een onzekere situatie zat met haar 17-jarige dochter. “Mijn huis wordt vroegtijdig gesloopt en nu kom ik niet in aanmerking voor een gelijkwaardig huis.” Naast de schok dat haar huidige woning onverwacht zou worden gesloopt, ervaarde ze veel stress bij het zoeken naar een nieuwe plek waar zij samen met haar dochter comfortabel kon wonen.
Wanneer we haar opnieuw spreken, vertelt ze verder over dit proces.7 “Ik wilde heel graag wonen in Rotterdam, zodat ik gemakkelijk naar mijn werk op Schiphol kon. Uiteindelijk heb ik een woning gevonden in Spijkernisse. Dit was niet wat ik wilde of bij mij paste, maar ik had geen keus.” Ze vertelt verder over haar ambities, die door de nieuwe woning niet gerealiseerd kunnen worden. “Ik was bezig met het opzetten van een pedicurepraktijk in mijn oude woning. Ik heb zelfs mensen kunnen opleiden en dit gaf mij veel plezier! Doordat de woning in Spijkenisse kleiner is, moet ik dit jammer genoeg opgeven.”
Verder vertelt ze hoe er met haar is omgegaan tijdens de verhuizing. “Ik moest op 31 december uit de woning, maar de nieuwe plek werd pas op 20 januari opgeleverd. Ik had een maand lang geen plek om te wonen. Ik werd in de kou gelaten.” Gelukkig heeft ze dit kunnen oplossen door bij familie en vrienden te overnachten, maar het heeft haar veel stress opgeleverd.
“Ik ben een alleenstaande moeder mét een baan, maar hoe zit het met de alleenstaande moeder zonder een baan? Er wordt alleen gekeken naar de mensen met geld. Houd rekening met mensen die het minder hebben en geef ze een kans in de maatschappij.” Dit is haar boodschap naar de politiek.